وقتی من به عنوان کامپیوتر مبدا با کامپیوتری در آن سر دنیا کار داشته باشم باید IP آدرس مقصد رو داشته باشم.
وقتی ما Ping میکنیم سایت گوگل رو در نهایت به من IP آدرس سایت گوگل رو برمیگردونه. یعنی اینکه نام رو براساس عملیاتی که انجام میده به IP و عدد برمیگردونه و ورودی ما نام و خروجیمون IP آدرس می باشد.
مطالعه آزاد
در قدیم پروتکلی روی سیستم عامل ها کار میکرد به نام Net bios که هر کامپیوتری برای خودش در شبکه یک Computer Name داشت و چیزی به نام IP آدرس نبود و نحوه کار آن به این صورت بود که اگر دو کامپیوتر با Switch به هم وصل بودن و PC1 با PC2 کار داشت بردکست میکرد و تمام کامپیوترهای داخل شبکه رو صدا میزد تا PC2 رو پیدا کنه نکته در اینجا بود که پروتکل Net bios بردکست میکرد این Broadcast از روتر عبور نمیکرد و این پروتکل فقط به درد شبکه های کوچک میخورد اما بعدها شرکت مایکروسافت این پروتکل را ارتقا داد و نام اون رو گذاشت NetBEUI که این پروتکل همین حالت رو داشت اما کمی بهینه تر شده بود.
وقتی TCP/IP اومد و جهانی شد و پروتکلی به نام IP رو به ارمغان آورد، نحوه آدرس دهی به صورت Net bios و NetBEUI رو از بین برد و اون رو به IP Addressing تبدیل کرد.حال اگر مایکروسافت می خواست از این قالب در بیاد و به IP تبدیل بشه مشکلات متعددی بوجود میومد و بزرگ ترین مشکلی که وجود داشت این بود که کلی برنامه نوی برنامه های خودشون رو تحت پروتکل Net Bios نوشته بودن و این اتفاق باعث می شد که همه چی از بین بره اما در این حین بود که مایکروسافت برنامه ای به نام Win Socket نوشت و اومد یک رابط کاربری (Application Program Interface) مابین Net Bios و IP قرار داد به نام Net Bios Over(TCP/IP) که می گفت تا الان که CN داشتند و Mac میگرفت از الان به بعد IP بگیر.
به مرور زمان و با گسترش اینترنت Net Bios کنار رفت و جای خود را به DNS (Domain Name System) داد.
تاریخچه DNS
زمانی که اینترنت تا به این اندازه گسترش پیدا نکرده بود و صرفا در حد و اندازه یک شبکه کوچک بود، استفاده می‌گردید. در آن زمان ، اسامی‌کامپیوترهای میزبان به صورت دستی در فایلی با نام HOSTS درج می‌گردید که نسبت به DNS در اولویت بود و این هاست فایل هم به صورت دستی قابل دستکاری می باشد . لازم بذکر است که تمام کلاینتها و تمام سرورهای دارای ویندوز این فایل را دارا هستند هر سایت و یا کامپیوتر که نیازمند ترجمه اسامی‌کامپیوترهای میزبان بود ، می‌بایست از فایل فوق استفاده می‌نمود. همزمان با گسترش اینترنت و افزایش تعداد کامپیوترهای میزبان ، حجم فایل فوق نیز افزایش و امکان استفاده از آن با مشکل مواجه گردید ( افزایش ترافیک شبکه ). با توجه به مسائل فوق، در سال 1984 تکنولوژی DNS معرفی گردید .
DNS پروتکل
DNS یک بانک اطلاعاتی توزیع شده است که بر روی ماشین‌های متعددی مستقر می‌شود که امروزه اکثر شرکت‌ها و موسسات دارای یک سرویس دهنده کوچک DNS در سازمان خود می‌باشند تا این اطمینان ایجاد گردد که کامپیوترها بدون بروز هیچگونه مشکلی، یکدیگر را پیدا می‌نمایند . در صورتی که از ویندوز 2000 و اکتیو دایرکتوری استفاده می‌نمائید، قطعا ازDNS به منظور ترجمه اسامی‌کامپیوترها به آدرس‌های استفاده می‌شود . شرکت مایـــــــکروســـــافت در ابــــــتـــدا نسخـــه اخــــتصاصـی سرویس دهنده DNS خود را با نام
WINS ( Windows Internet Name Service) طراحی و پیاده سازی نمود . سرویس دهنده فوق مبتنی بر تکنولوژی‌های قدیمی‌بود و از پروتکل‌هایی استفاده می‌گردید که هرگز دارای کارایی مشابه DNS نبودند. بنابراین طبیعی بود که شرکت مایکروسافت از WINS فاصله گرفته و به سمت DNS حرکت کند .
از پروتکل DNS در مواردی که کامپیوتر شما اقدام به ارسال یک درخواست مبتنی بر DNS برای یک سرویس دهنده نام به منظور یافتن آدرس Domain می‌نماید ، استفاده می‌شود .مثلا در صورتی که در مرورگر خود آدرس www.google.com را تایپ نمائید ، یک درخواست مبتنی بر DNS از کامپیوتر شما و به مقصد یک سرویس دهنده DNS صادر می‌شود . ماموریت درخواست ارسالی ، یافتن آدرس IP وب سایت گوگل است.
DNS یک پروتکل شناخته شده در عرصه شبکه‌های کامپیوتری خصوصا اینترنت است . از پروتکل فوق به منظور ترجمه اسامی‌کامپیوترهای میزبان و Domain به آدرس‌های IP استفاده می‌گردد. زمانی که شما آدرس www.Google.com را در مرورگر خود تایپ می‌نمائید ، نام فوق به یک آدرس IP و بر اساس یک درخواست خاص ( query ) که از جانب کامپیوتر شما صادر می‌شود، ترجمه می‌گردد .
اگر در اجرا و پیاده سازی این سرویس نیاز به کمک دارید با همکاران با تماس حاصل فرمایید .
02122137731
02188564952
09123896077